•ภายในเรือนไม้ดังกล่าวคงรูปแบบการตกแต่งหลัก ๆ เอาไว้แสดงให้เห็นการเป็นพุทธมามกะที่ดีและความเป็นระเบียบ

•ภาพถ่ายสะท้อนช่วงชีวิตต่าง ๆ ของครูมนตรี รวมถึงสิ่งที่ประกาศเกียรติคุณล้วนยืนยันถึงคุณงามความดีของท่าน

ทางเชื่อมมายังอาคารด้านหลังที่สร้างขึ้นเป็นพื้นที่กิจกรรม 

“ลายผ้าของเดิมมีเพียงไม่กี่ลาย ป้าดัดแปลงให้แปลกออกไปได้ลายใหม่ บางทีก็สอดสีให้แตกต่างจากเดิมบ้าง บางทีก็ดูจากผ้าสมัยใหม่ ดูลวดลายที่นิยมกันแล้วเอามาคิดทำลายทอผ้า ป้าทำหูกทอผ้าให้เป็นหกตะกอ ซึ่งทำให้คิดแบบลายได้มากขึ้น” (แสงดา บันสิทธิ์ อ้างใน อำนวย จั่นเงิน 2542)

ระเบียงหน้าบ้านเคยเป็นบริเวณที่ป้าดาขายผ้า หน้าต่างได้รับการติดตั้งตั้งครั้งนั้นและเปิดรับผู้มาเยือนเสมอ แต่ปรับปรุงเป็นนิทรรศการ ผู้ชมทำความรู้จักเจ้าของเรือนในบริเวณแรกจากภาพถ่ายและตัวอย่างของใจฝ้ายและตัวอย่างของวัสดุธรรมชาติสำหรับย้อมสี

จากห้องนั่งเล่น กลายเป็นสถานที่นำภาพถ่ายและหนังสือที่ตีพิมพ์ผลงานของป้าดาทั้งในภาษาไทย อังกฤษ และญี่ปุ่น และภาพ “ส่งสการ” พิธีการปลงศพแบบล้านนา

• การจัดแสดงกี่ทอผ้าของป้าดา อุปกรณ์การปั่นฝ้าย ตัวอย่างฝ้ายพื้นเมือง และตัวอย่างพันธุ์ไม้นานาชนิดสำหรับนำเสนอกระบวนการผลิตผ้าทอ
• บริเวณดังกล่าวนี้เคยเป็นชานตากฝนที่ปรับเปลี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของเรือนตั้งแต่ครั้งที่ป้าดามีชีวิตอยู่ เพื่อไม่น้ำฝนไหลลงสู่ใต้ถุนที่มีช่างทอผ้าทำงานอยู่

ห้องครัวแสดงครัวไฟแบบดั้งเดิม เพราะป้าดาเป็นคนชอบทำครัวและคุ้นชินกับครัวไฟล้านนา แต่ก็นำเสนอเครื่องมืออุปกรณ์ใหม่ ๆ เพื่อฉายให้เห็นคนที่อยู่อาศัยหลายรุ่น

คงเป็นสถานที่แสดงฝีมือของช่างทอผ้า ให้ผู้มาเยือนได้เห็นกรรมวิธีการผลิตในขั้นตอนต่าง ๆ ตั้งแต่การเตรียมเส้นดาย การย้อมสี และการทอผ้า 

เสาว์ บุญเสนอ (พ.ศ.2452-2544) อุทิศที่ดินและบ้านไม้ชั้นเดียวที่มีสวนหลังบ้านในซอยเทวรัตน์ ย่านบางซื่อ กรุงเทพมหานคร ให้กับสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย พ.ศ.2544 สถานที่แหล่งนี้เป็นที่ทำการของสมาคมและเป็นแห่งสร้างแรงบันดาลใจให้คนหน้าใหม่ในเส้นทางนักเขียน 

• ภายในพิพิธภัณฑ์ คงบรรยากาศอันเรียบง่ายของบ้านและผู้เป็นเจ้าของ 
• หุ่นจำลอง “ลุงเสาว์” จัดแสดงไว้ที่โต๊ะทำงาน พร้อมเครื่องพิมพ์ดีดที่พิมพ์บทประพันธ์เรื่องสายแดงที่สร้างชื่อเสียงให้กับ ส.บุญเสนอ ส่วนหุ่นป้าศรีสุดา ภรรยายกถ้วยน้ำชา แสดงความรักและผูกพันของทั้งคู่

ในห้องทำงาน แสดงหนังสือพิมพ์ประมวญสาร ประมวญวัน และต้นฉบับงานเขียนของ ส.บุญเสนอ อันเป็นผลงานในแวดวงนักเขียน

พิพิธภัณฑ์บ้าน นาม “มณเฑียร์ อัตเตอลิเยร์” ในย่านงามวงศ์วาน นนทบุรี เป็นสมบัติที่มณเฑียร บุญมา ศิลปินคนสำคัญในการบุกเบิกงานศิลปะสื่อผสม กว่าสามทศวรรษ ตกทอดให้กับบุตรชาย จุมพงษ์ บุญมา 

• โดย นาวิน ลาวัลน์ชัยกุล ศิษย์ของมณเฑียร บุญมา
• ภาพวาดดังกล่าวเป็นตัวแทนของ “บ้าน” คลอกับเสียงเปียโนเพลง Funeral March ของโชแปงจากวีดิโอบันทึกสภาพบ้านก่อนการเปลี่ยนแปลง ต้อนรับผู้ชมเมื่อขึ้นมายังแกลลอรี่ชั้นสอง

• ผนังด้านหนึ่งเผยให้เห็นเส้นทางชีวิตของการทำงาน จากเด็กจิตรกรรมในรั้วศิลปากร สู่การเป็นครูในวิทยาลัยช่างศิลป์ สู่การศึกษาต่อในฝรั่งเศส แล้วเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จวบจนวาระสุดท้ายในบ้านหลังนี้

• เอกสารและผลงานต่าง ๆ ครอบคลุมตั้งแต่ พ.ศ.2517-2543
• ในภาพแสดงตัวอย่างสมุดบันทึกความคิดของ “มณเฑียร” 

ผู้สนใจศึกษาและต้องการทำความรู้จัก “มณเฑียร” มากขึ้น ยังค้นคว้าได้จากหนังสือและเอกสารที่รวบรวมไว้มุมหนึ่ง