
ชาวไทลื้อเรียกตัวเองว่า
“ลาวคานน้ำ” หรือไทลื้อ จากบริเวณตั้งถิ่นฐานดั้งเดิมใกล้แม่น้ำลื้อในสิบสองปันนา
(เป็นส่วนหนึ่งของจีนในปัจจุบัน) ทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุลและแพทรีเซีย ชีสแมน กล่าวถึงหลักฐานการโยกย้ายถิ่นฐานของไทลื้อมาตั้งบ้านเรือนในล้านนา
เมื่อ 200 ปีที่แล้ว “เจ้าครองนครน่านกวาดต้อนชาวไทลื้อจากสิบสองปันนาเข้ามาอยู่ในล้านนาเป็นจำนวนมาก”
โดยมาอยู่ในจังหวัดน่าน พะเยา และเชียงราย และยังมีการเคลื่อนย้ายของชาวไทลื้อเข้ามาตั้งถิ่นฐานจากพื้นที่อื่น
ๆ ด้วย
ผ้าทอของไทลื้อได้รับยกย่องว่ามีความโดดเด่น
ด้วยเทคนิคการทอผ้าที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นการมัดหมี่ การจก การขิด และการยกดอก ที่ต้องอาศัยความชำนาญที่สืบทอด
แม้ในปัจจุบัน
ผ้าไทลื้อและการแต่งกายตามประเพณีไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวัน
แต่เสื้อผ้า ผ้านุ่ง และกางเกงของไทลื้อ
เป็นส่วนหนึ่งของการนำเสนออัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชนเสมอ
ข้อมูลว่าผ้าทอไทลื้อที่น่าสนใจและสามารถศึกษาได้จากชุดภาพของผ้าทอ
กลุ่มเอกสารของ รศ.ชนัญ วงษ์วิภาค ซึ่งมาจากการศึกษาผ้าไทลื้อของชุมชนชาวลื้อในอำเภอท่าวังผา
จังหวัดน่านและอำเภอเมือง จังหวัดลำพูน พิพิธภัณฑ์ในท้องถิ่นที่มีชุมชนไทลื้อตั้งถิ่นฐาน
และหนังสือหรือสื่ออื่น ๆ ที่บอกเล่าถึงความหมาย กระบวนการผลิต
และการแต่งกายตามประเพณี รวมถึงความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น