อาคารโดยส่วนใหญ่ได้รับการก่อสร้างเพื่อเป็นพระที่นั่งสำหรับกษัตริย์และที่ประทับสำหรับพระราชวงศ์ แต่มีศิลปกรรมอีกจำนวนหนึ่งที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นศาสนสถานและอนุสรณ์สถานสำหรับบุคคลและสิ่งอันเป็นที่รัก นอกจากนี้ บางแห่งกำหนดการใช้ประโยชน์เพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะกาล เช่น หอสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์ เป็นต้น 

    อาคารที่ยกตัวอย่างในที่นี้สะท้อนให้เห็นช่วงเวลาของสยามประเทศที่เปลี่ยนผ่านเข้าสู่ยุคสมัยใหม่ ในแง่ของการรับวัฒนธรรมตะวันตกและปรับใช้ตามวัตถุประสงค์ของการก่อสร้าง ภูมิอากาศ และปัจจัยอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นถึง “ความเป็นยุโรป” ที่ได้รับการดัดแปลงตามการสร้างสรรค์ของสถาปนิกหรือผู้เป็นเจ้าของ